प्यार जो इज़हारु
सियारे जी वणंदड़ थधि जी सुबुह जी सुहिणी वेल हुई. मां ऐं मुंहिंजियूं बई नंढियूं भेनरु सवेल-साझुरु उथी सनानु-पाणी करे घर जी कम्पाउंड जे गेट ते स्वागत लाइ त्यारु बीठा हुआसीं. हर-हर डोड़ी अमां खां पुछंदा हुआसीं त अञा घणी देर लगंदी? असुल में असीं उन्हें डींहुं अचण वारी बकरीअ जो इंतज़ारु करे रहिया हुआसीं. डॉक्टर मुंहिंजे नंढिड़े भाउ खे बकरीअ जो खीरु पिआरण जी सलाह डिनी हुई. सो बाबाजनि हिकिड़े धनार सां बकरी खरीद करण जी गाल्हि करे आया हुआ. धनारु उन्हें डींहुं बकरी खणी अचण ऐं अमां खे बकरीअ जे खाधे-पीते बाबति बुधाइण लाइ अचिणो हुओ. सो असां बकरीअ जे इस्तकबाल लाइ त्यारु हुआसीं. हिक-हिक करे टई भेनरु नेरनि खाई आया हुआसीं. आखरि बकरी अची वई. गहरो कारो रंगु, रेशम जहिड़ा कोमल-कोमल कारा वार, बटणनि जहिड़ियूं ब गोल-गोल चिमिकंदड़ अखियूं, भोलो-भालो चेहरो. डिसी दिल खुश थी वई. उन्हेंखे डिसी हुनजे कारनि-कारनि वारनि ते हथु फेरींदे-फेरींदे मुंहिंजे वात मां उन्हें लाइ कालिंदी नालो निकरी वियो. बकरी बि बुधी मुश्कण लगी, जणु समझी वई हुई त ईंदे ई हुनजो नामकरण संस्कारु थी वियो. अमां आरती ठाहे रखी हुई. मथे ते सिंदूर जो तिलकु लगाए आरती उतारियांईंसि. हूअं बि अतिथि-सत्कार लाइ अमां जी परियां-परियां तां ईं नामूश हुई. पोइ हीअ बकरी त हुनजे सिकीलधे लाल लाइ माउ जे रूप में आई हुई. उन्हेंजो अम्ब्रित जहिड़ो खीरु पी त हुनजे लाखीणे लाल खे तन्दुरुस्ती मिलण वारी हुई. सन्हिड़े आवाज़ में 'मैं-मैं" कंदी हुई त लगंदो हुओ त राग भैरवीअ जो कोमल-मधुर सुरु छिड़ियो आ. असीं बि हुनखे 'मैं-मैं" करे छेड़ींदा हुआसीं ऐं हूअ बि वरी असांजे सुर में सुरु मिलाईंदी हुई
असांजी खुशीअ जो त को काथो ई न हुओ. सुबुह जो स्कूल वञण महिल सभिनी खे "टा-टा" करे कालिन्दीअ खे "टा-टा" करणु ऐं प्यारु पिणि करणु कोन भुलिजंदा हुआसीं. कालिन्दी बि कंधु मथे करे थोरो लोडे जणु त पंहिंजे नमूने सां "टा-टा" जो जवाबु डींदी हुई. स्कूल मां अची वरी कालिंदीअ खे डिसण भजंदा हुआसीं जडंहिं कि खबर हूंदी हुई त हिन महिल हूअ धनार सां गडु जंगल डांहुं चरण वई हूंदी.
हिक दफ़े मां स्कूल जे पारां "खो-खो टूर्नामेंट" लाइ कोटा वई हुअसि.उते चार डींहं लगी विया. मूंखे अमां-बाबा, भेनरुनि ऐं नंढिड़े भाउ सां गडु-गडु कालिंदीअ जी यादगीरी पिणि ईंदी हुई. खाइण-पीअण में मनु ई न लगंदो हुओ. वापसि घर अचण ते सिधो कालिंदीअ सां गडिजण वियसि. कालिंदीअ बि खुशीअ विचां ज़ोर-ज़ोर सां "मैं-मैं' करे पंहिंजे प्यार जो इज़हारु कयो. रात जो रोटी खाइण महिल मूंखे सभिनी बुधायो त पोयां चार डींहं कालिंदीअ चङीअ तरह चारो न खाधो हुओ ऐं वेगाणनि वांगुरु हेडहां-होडहां पिये निहारियो, जणु त तोखे पई गोल्हे. तुंहिंजे अचण खां पोइ हुन पेटु भरे चारो खाधो आहे ऐं डाढी खुश आहे. मूं हिकु भेरो वरी हुनखे प्यारु कयो ऐं सुम्हण हली वियसि.
------------------------------
No comments:
Post a Comment