शल सोभारो थिये – 21.2.09 ते सिंधी अकादमीअ जी अदबी बैठक में लखमीचंद टेवाणीअ पारां पढ़ियल कविता
स्वतंत्रता सेनानियुनि ते सेमीनारु हली रहियो हो
सांदहिं टे डींहं बुधा हुआ उहे महान नाला
जिनिखे देश जी आज़ादीअ सां जुनूनी प्यार हो
टई डींहं बुधंदो रहियुसि,
जयरामदास दौलतराम ऐं हेमू कालाणीअ जहिड़नि स्वतंत्रता सेनानियुनि सां गडु-गडु
बापू महात्मा गांधीअ जो नालो,
उन्हंनि ज्युनि कुर्बानियुनि ऐं शहादत अखियुनि सां गडु
मुंहिंजो मनु बि कयो आलो,
रात जो सुम्हण वक्त बि बापूअ जी दीवानगी याद आई
सुपने में बापूअ त न पर बापूअ जे टिनि बांदरनि पंहिंजी रामकहाणी सुणाई
जंहिं बांदर जे वात ते हथ हुआ उन्हें चयो, "तव्हां बापूअ खे त याद कयो आ पर, असांखे छो विसारे छडियो आ
वरी, पाण ई चयाईं सचु त आहे हाणे असांखे केरु याद कंदो ? अगिमें त, चुप रहण वारे खे समिझियो वेंदो हो समझदारु हाणे समिझियो वेंदो आ अव्वल दरज़े जो कायरु
हाणे चपनि ते हथु रखणु आ बेकार मां हलां थो मुंहिंजो इस्तीफो कयो स्वीकार।''
जंहिं बांदर जे अखियुनि ते हथ हुआ तंहिं बि, बग़ावत जो झंडो लहरायो
चयाईं, "हाणे मुंहिंजे वञण जो बि वक्तु आ आयो
बापूअ चयो हो त बुराई न डिसां हाणे त चइनी पासे बुराई-ई-बुराई आ मां केतिरो वक्तु अखियूं बंद रखां?''
जंहिं बांदर जे कननि ते हथ हुआ उन्हें बि पंहिंजो सूरु सलियो,
"बापूअ चयो हो बुरो न बुधिजि हाणे त चइनी पासे आ रुगो निन्दा-चुग़ली शिकायत ऐं शोरु
कननि ते हथ रखी-रखी मां थी वियो आहियां बोड़ो
ऐं बोरु मुंहिंजनि कननि खे आ इलाज जी दरकार मुंहिंजो बि नमस्कार।''
मूं चयो मांनि "बेली तरिसो तव्हां हली वियउ त तव्हां जो त कुझु कीन वेंदो
पर दुनिया जो बेड़ो ग़र्कु थी वेंदो
सुर्गवासी बापू बि थी पवंदो बेज़ार
कुझु त कयो वीचारु।
बांदरनि चयो, "थोरो तरिसूं था तुंहिंजो चयो मञूं था
शाइदि जग में सुधारो थिये
असांजी वरियहनि जी तपस्या जो फलु
शल सोभारो थिये, सोभारो थिये, सोभारो थिये.''
No comments:
Post a Comment